การเดินทางของเจิ้งเหอไปไกลจนถึงทวีปแอนตาคติคในปี 1422 ซึ่งทำให้ชาวโลกได้รับรู้กับแผนที่อันถูกต้องของขั้วโลกใต้
เจิ้งเหอได้ใช้วิชชาจากคัมภีร์มหาจักพรรดิราชฯ ขจัดความเบี่ยงเบนของแม่เหล็ก และคำนวณเส้นรุ้งในซีกโลกใต้ได้เช่นเดียวกันที่วัดได้จากดาวเหนือทางเหนือ
ซึ่งเจิ้งเหอได้เป็นแรงกระตุ้นให้พระเจ้าจูตี้สร้างหอดูดาวขึ้นในพระราชวัง
นักปราชญ์ที่ได้รับการคัดเลือกจำนวนหนึ่ง ได้เข้าศึกษาวิชชาดาราศาสตร์จากเจิ้งเหอ
จนมีความสามารถทำแผนที่การโคจรของดาวบนท้องฟ้าไว้อย่างถูกต้องไม่น้อยกว่า 1,400 ดวง ต่อ คืน
ในขณะที่เคลื่อนที่ผ่านข้ามท้องฟ้า พร้อมนั้นเจิ้งเหอได้ถ่ายทอดวิชชาจันทร-สุริยทีปนี จากคัมภีร์มหาจักพรรดิราช ภาคดาราศาสตร์
ทำให้สามารถคำนวณสุริยคราส และจันทรคราสได้อย่างถูกต้องแม่นยำ
รวมทั้งกระแสน้ำขึ้นน้ำลง ปริมาณฝน และระยะเวลามากน้อยของน้ำเพื่อป้องกันอุทกภัยในยุคราชวงศ์ต้าหมิง(ไทยเมือง) ยุคนั้น
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น